تأثیر ترتیب تمرین ترکیبی (مقاومتی- هوازی) بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی، ظرفیت عملکردی و سطوح سرمی هورمون‌های میوستاتین و فولیستاتین زنان یائسه (کارآزمایی بالینی)

هدف از مطالعۀ حاضر بررسی تأثیر ترتیب تمرینات ترکیبی بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی، ظرفیت عملکردی و سطوح سرمی میوستاتین و فولیستاتین زنان یائسه بود. روش بررسی کارآزمایی بالینی بود. 33 زن یائسة 50 تا 60 ساله به‌طور تصادفی در سه گروه هوازی- مقاومتی (11 نفر)، مقاومتی- هوازی (10 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرین در مدت 8 هفته و 4 جلسه در هفته انجام گرفت. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری آنوا با اندازه‌های تکراری استفاده شد. نتایج نشان داد غلظت میوستاتین، فولیستاتین، شاخص تودۀ بدن بین سه گروه تفاوت معنا‌داری نداشت (05/0P>). درصد کاهش شاخص تودۀ بدنی در گروه هوازی– مقاومتی بیشتر و درصد کاهش میوستاتین و فولیستاتین در گروه مقاومتی– هوازی بیشتر بود، ولی معنا‌دار نبود. بین دو گروه تمرین و کنترل در قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه تفاوت معنا‌داری وجود داشت (05/0P>). در هر دو نوع ترتیب تمرین افزایش معنا‌داری در قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه مشاهده شد (05/0P>) و درصد تغییرات قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه در گروه مقاومتی- هوازی بیشتر بود، ولی معنا‌دار نبود. براساس یافته‌ها می‌توان گفت در متغیرهای پژوهش تفاوت معنا‌داری بین ترتیب‌های متفاوت تمرین ترکیبی وجود ندارد و زنان یائسه می‌توانند از هر دو نوع ترتیب به‌منظور افزایش قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه و جلوگیری از افزایش میوستاتین و تحلیل عضلانی استفاده کنند.